1- Neeee Amerika mı????

Gebelik haberini aldıktan 2-3 gün sonra eşim bana Amerika’da doğum yapmamı söyledi. Ben de gülüp geçtim mesajına J Nasıl olabilirdi ki bu? Sadece ünlüler ve zenginler yapıyordu bu işi. Ama o ciddiydi.

Baktım gerçekten bu konuda ısrarlı ben de düşünmeye başladım. Ama Amerika’da doğum yapma fikri benim uykularımı kaçırmaya başlamıştı. Resmen iki hafta boyunca bu konuyla yatıp kalktım. Kendimi bu fikre alıştırmaya çalıştım. Ailem yanımda olabilecek miydi, işten izin alabilir miydik yoksa işten mi ayrılacaktık, maddi imkanlarımız el verecek miydi? Ayrıca ben sezeryan doğum yapmak istiyordum. Orada keyfe göre sezeryan yapılmıyordu.

Derken danışman şirketlerle görüşmeye başladık. Bakalım boyumuzu aşacak işlere mi kalkışıyorduk? Çeşitli şirketlerle görüştük ve bu görüşmeler çok faydalı oldu. Çünkü işin boyutlarını yavaş yavaş kavramaya başlamıştık. Ayrıca aklımıza takılan soruları sormuştuk. Ama aklımızda hep “biz bu işi kendimiz de yaparız” fikri vardı.

Danışman şirketle mi gidelim yoksa kendimiz mi gidelim derken vize başvurularımızı yaptık. Benim vizem bir hafta içinde geldi. Ama eşimin vizesinden ses çıkmıyordu. Bu nedenle bir B planı yaptık. Anneme de vize başvurusunda bulunduk. Eğer eşimin vizesi gidiş tarihine kadar çıkmazsa annemle gidecektim. Eşimin vizesi de doğuma kadar zaten çıkardı. Ama çıkmama ihtimalini de göze almıştık. Yani doğumu Amerika’da ben ve annem tek başımıza yapabilirdik. İşin kötüsü annemin İngilizcesi yoktu!!! Los Angeles’taki tek tanıdığımız ise eşimin iş arkadaşının ablası Ebru’ydu ve daha önce tanışmamıştık.

Gidiş tarihimize 10 gün kala hala eşimin vizesi onaylanmamıştı. Demek ki annemle gidecektim. Bu nedenle danışman şirketle gitme fikri daha yakın gelmeye başlamıştı. Eşim yanımda olmadığı için bize yardımcı olabilirlerdi. Ama sonra kendi başımıza gitmeye karar verdik. Neden mi? Çünkü danışman şirketin verdiği hizmetlerden hiç biri bizim yapamayacağımız şeyler değildi. Onlara en çok doğum anında ihtiyacım olabilirdi. Çünkü annem İngilizce bilmiyordu ve ben orada sancı çekerken anneme tercüme yapamazdım. Ama danışman şirket doğumda sadece iki saat yanımızda olacağını, daha fazla kalmalarını istersek saat başı 80 $ ücreti olacağını söyledi. Diğer taraftan danışman şirketle gitmek ve kendimizin gitmesi arasında 20 bin Türk Lirasını (7 bin dolar) bulan fiyat farkı vardı. Verecekleri hizmetin bu fiyata değmeyeceğini düşündüm. Ve asıl önemlisi cesaret. Deli cesareti gelmişti :D Daha önce de Londra’da tek başıma yaşamıştım, yurt dışı seyahatlerinde hiç zorlanmamıştım. Bunu da yaparım dedim. Annem de destek olunca düştük ana kız yollara.

Neden Los Angeles derseniz, son dakikaya kadar danışman şirketle mi gitsek kendi başımıza mı gitsek karar verememiştik. Danışman şirket Los Angeles’taydı. Tüm araştırmalarımızı Los Angeles üzerine yapmıştık. Öyle olunca Los Angeles’a gitmeye karar verdik. İyi ki de öyle olmuş. Hem iklimi çok güzel, hem ırkçılık çok az.